Sinds begin maart gaat Fiene twee keer per week naar de peuterspeelzaal. Ik heb jullie op de hoogte gehouden van mijn gevoel vooraf en vandaag vertel ik jullie hoe het haar vergaat en hoe het bevalt.
Ik heb er geen geheim van gemaakt dat ik er van tevoren best tegenop zag. Puur voor mezelf, want ik had niet het idee dat Fiene het er moeilijk mee zou hebben. Wij waren ervan overtuigd dat ze er zelf echt wel klaar voor was om aan deze nieuwe fase in haar jonge leventje te beginnen. Fiene was er klaar voor, mama iets minder haha. Maar toen het eenmaal zover was, had ik er helemaal vrede mee en kon ik ervan genieten dat ze er zoveel zin in had.
De eerste keer naar de peuterspeelzaal
En toen was het zover.. De grote dag was aangebroken en Michiel en ik brachten Fiene die dag samen naar de peuterspeelzaal. Ze had er enorm veel zin in en liep trots vooruit met haar rugzakje om. Ze wist precies waar ze heen moest, want we hadden kort van te voren al even om het hoekje gekeken.
Binnen spraken we even met de juffen en ze stelden zich aan Fiene voor, die zoveel leuks om haar heen zag, dat ze bijna geen tijd had voor een kletspraatje. We deden nog even een puzzeltje met haar en het was duidelijk ‘dit gaat meer dan prima!’. We gaven haar nog een dikke knuffel en een kus en ik vertelde haar dat ik haar straks op zou komen halen. Samen met de juf zwaaide ze even en voor we het wisten draaide ze zich om en ging ze lekker spelen. Een beter afscheid kun je eigenlijk niet wensen, want oh wat had ze het leuk!
Een paar uur later mocht ik haar (eindelijk) weer ophalen. Ik was zó benieuwd! De peuters waren buiten aan het spelen en toen ik het schoolpleintje op liep, had ze me nog niet gezien. Fijn, want zo kon ik haar ook nog even in haar element zien. Zodra ze me zag, rende ze op me af en ze liet me alles enthousiast zien. ‘Dit is de glijbaan en kijk mam, zo doe ik glijden met de kindjes’ en daar ging ze. De juf vertelde dat het super ging, alsof ze er al langere tijd bij was. Heerlijk gekletst en gespeeld, precies zoals ze is.
Hoe bevalt het na 2 maanden?
Nou, perfect eigenlijk. Bij het brengen doen we nog even een puzzel en al snel zegt ze ‘Ok mam, ga jij maar naar huis dan kom je me straks weer halen’. En dat is dan mijn cue om te vertrekken haha. Ik krijg nog wel een knuffel van haar, maar voor zwaaien heeft ze echt geen tijd. Helemaal prima – ga maar lekker spelen!
Iedere week wordt Fiene’s repertoire uitgebreid met een nieuw liedje, dat thuis volop gezongen en voorgedaan wordt, inclusief de bijbehorende handbewegingen. Ook komen er steeds van die kleine weetjes naar boven, zo weet ze precies te vertellen dat ‘Roy altijd appel eet’. Belangrijke informatie die je anders had moeten missen 😉 . Van de juffen horen we ook dat ze heel leuk meedoet in de kring, dat ze lekker alleen maar ook met andere kindjes kan spelen en vooral veel kletst haha.
Hoe bevalt het mij?
Ik moet eerlijk zeggen dat ik het allemaal prima vind. Het afscheid de eerste keer ging goed, ik hoefde niet eens een traantje weg te pinken toen ik in de auto stapte (wat ik wel had verwacht)! Ik gebruik de tijd dat Fiene weg is voor (de grotere klussen in) het huishouden en dat is eigenlijk best prettig! Ik kan echt even door en krijg er een opgeruimd gevoel door. Daardoor hoef ik Fiene dus eigenlijk ook niet echt te missen, omdat ik heel de tijd bezig ben.
Alsnog houd ik de tijd goed in de gaten en zodra het tijd is gooi ik mijn poetslap aan de kant en race ik weer naar de peuterspeelzaal om mijn moppie weer op te halen 😉 . Ze heeft nu net vakantie gehad en dan geniet ik ook echt extra van de tijd die we gezellig samen hebben.
Een week of twee geleden had ik wel even een momentje. We kregen haar eerste werkjes mee, die ze zelf had geplakt. Bij het thuis ophangen van deze kunstwerken kreeg ik toch wel even een kleine brok in mijn keel.. ons kleine meisje wordt groot, knapperd!
Moest jij ook even slikken toen je de eerste werkjes mee naar huis kreeg?
Reacties lees ik graag.
Lees mee MetMirjam
Volg je mij al op Facebook, Instagram, Twitter en Bloglovin?
Liselotte ging met 2 jaar ook naar de peuterspeelzaal. In het begin was het huilen bij het afscheid. Natuurlijk doet dat wat met je… Maar ik wist ook dat zodra ik uit beeld was het over was. De juffen bevestigde dit. Na twee maandjes hebben het uitgebreid naar 2 momenten: een ochtend en een middag. Ze gaat met zoveel plezier naar de andere kindjes.
Een jaar later zijn we nu en wat zie je haar groeien. Ze wordt zo groot. Ik weet nog dat we dit al zo vaak tegen elkaar gezegd hebben. Cliché maar zo zal het nog vaker gaan.
Dat lijkt me best lastig! Maar ik zie het ook wel eens bij andere kindjes en ze zijn inderdaad snel stil zodra mama weg is. Fijn dat het nu zo goed gaat!
Ik vind die werkjes ook altijd zo ontzettend leuk. Heb al een hele stapel liggen!
Batboy onlangs geplaatst…Zelf posters maken met Printcandy
Ja dat zal best met je 3 knullen! 🙂
Fijn dat het zo goed gaat!
Dat zal vast een geruststelling zijn!
Christa onlangs geplaatst…Ik vind mijn kinderen niet leuk
Zeker weten! 🙂
Goed om te lezen dat het goed gaat. Die werkjes bewaarde mijn moeder vroeger ook altijd
De mijne deed dat ook altijd! 🙂
Wat fijn dat het zo goed gaat! Ik heb geen idee hoe het is om je kind ineens ergens te ‘moeten’ achterlaten. Maar ik denk dat ik ooit ook wel een traantje moet laten hoor, als ik mijn toekomstige kind bij de opvang moet achterlaten :).
Johanne onlangs geplaatst…#3 Gemakkelijk recept voor een verantwoordelijke volwassene: spaghetti carbonara
Ik vond het wel even ‘een dingetje’ inderdaad 😉
Wat schattig! Altijd leuk als ze zo fier met hun werkjes naar huis komen 🙂
Ja heerlijk!
Wat fijn dat het zo goed gaat! Leuke foto’s! Liefs
Dankjewel! 😘
Wat leuk dat ze het zo naar d’r zin heeft op de peuterspeelzaal! En ook lekker voor jouw natuurlijk, wat meer tijd voor je eigen dingen 🙂
Ja, heel fijn!
Bizar hé. Ineens gaat ook de ontwikkeling zo hard. Met de eerste werkjes had ik inderdaad ook echt een brok in mn keel.
Mathiske -gelukineenrompertje- onlangs geplaatst…Asperge recept| Asperge Salsa voor bij de Barbecue!
Echt he! Kleine meisjes worden veel te snel groot!
Nog altijd… 😉
Leni had vandaag haar moederdag cadeautje bij. Ze mocht niet verklappen wat het was.
Ik fluisterde: “wat zit er in” en zij fluisterde terug: “Hartjes, mag niet klappen”. *smelt*
Kreanimo onlangs geplaatst…Windklok met terracotta potjes – crea-cross luid
Aaah wat lief!! <3
Voor mij alweer 5 jaar geleden en ik had er bij mijn zoon geen moeite mee (al 13) maar bij mijn dochter wel. Maar dit heeft te maken met haar hartafwijking.
Was en ben meer bezorgd bij haar. Verder vond ik de rust thuis wel heerlijk!
Ik kan me voorstellen dat het dan een stuk spannender is inderdaad!