Tegenwoordig reageer ik vaak veel emotioneler op bepaalde situaties dan dat ik vroeger deed. Meestal heb ik het nog aardig onder controle, maar soms voel ik de emotie tot in mijn tenen. Het is niet zo dat slechte berichten mij vroeger niets deden, maar het raakt me zoveel meer sinds ik moeder ben!
Het raakt me zoveel meer
Dit begon tijdens mijn zwangerschap, toen kon ik de hormonen nog de schuld geven. En ook de eerste maanden na mijn bevalling was het nog prima te verklaren onder de noemer ‘ontzwangeren’. Maar nu Fiene intussen al even 2 jaar is, kan ik me nergens meer achter verschuilen. Ik ben gewoon echt veel emotioneler dan ik vroeger was!
Op de één of andere manier lijkt het of ik me meer kan inleven en het verdriet van de ander ook mijn verdriet wordt. Of dat er iets erg gebeurt wat mijn kindje óók had kunnen overkomen, ik zie het gelijk voor me en voel de tranen komen. Al die verschrikkelijke beelden op het nieuws, ik kan me er gewoon wat minder goed voor afsluiten. Het raakt me!
Mijn kind raakt me..
Niet alleen de slechte berichten, verdrietige situaties en oneerlijkheid raakt me, mijn dochter raakt me ook! En dan vooral in positieve zin. Het is natuurlijk heel logisch maar voordat ik moeder was, had ik niet gedacht dat ik ook zomaar last zou krijgen van tranen die in mijn ogen staan of over mijn wangen biggelen..
- Mijn peutermeisje rent samen met een klein jongetje dat ze net ontmoet heeft door een pad in de supermarkt. Ze hebben enorm veel lol en giechelen wat af samen, zo schattig om te zien. Enthousiast rent ze vooruit, terwijl het jongetje teruggeroepen wordt door zijn moeder, omdat ze naar de kassa gaan. Fiene heeft niks in de gaten en aan het eind van het pad draait ze zich om naar het jongetje.. die er niet meer is. De teleurgestelde blik in haar oogjes ‘waar is mijn vriendje’.. *slik*. Mijn meisje is het zo weer vergeten, terwijl ik even extra knipper met mijn ogen. Heel stom, maar het raakt me op dat moment.
- Soms heeft ze haar grote neef en nicht twee weken niet gezien (ja, dat is echt veel te lang bij ons) en dan heeft ze die twee enorm gemist. Zodra ze weer herenigd zijn, vliegt Fiene ze één voor één in de armen en houdt ze hen stevig vast met haar beentjes om hun middel heen. Alleen maar liefde, zo mooi!
- Michiel is echt een lange man van 1.94 m en als dat kleine meisje naast hem loopt en tegen hem opkijkt terwijl ze tegen hem aan het kletsen is… tranen in mijn ogen, zo’n heerlijk gezicht!
Ik kan nog wel even doorgaan, maar ik denk dat jullie snappen waar ik heen wil met dit lijstje 😉
Voor het ‘echie’
Als wij tegen Fiene zeggen dat we van haar houden, zegt ze het altijd terug. Super lief en fijn om te horen, maar weet ze nu eigenlijk wel echt wat het betekent? Of zijn het maar wat woorden die hetzelfde betekenen als ‘slaap lekker’ of ‘tot morgen’..? Hier kwamen we laatst achter toen ze bij mij kwam kroelen nadat ze gevallen was. Het was al weer goed en ik veegde haar traantjes weg. Ze bekeek me even, lachte met een schuin hoofdje naar me en zei ‘ik hou van je mam, ik hou van je’ – zomaar, uit het niets! Nou, veeg mij maar op – daar waren wel wat tissues voor nodig! Zo lief, recht uit haar hartje het mijne in..
Raakt alles jou ook meer sinds je moeder bent?
Reacties lees ik graag.
Lees mee MetMirjam
.
Volg je mij al op Facebook, Instagram, Twitter en Bloglovin?
‘Hand in hand’ foto via Shutterstock
Zo herkenbaar! Ik kan overal om huilen tegenwoordig. Niet alleen om wat jij hier boven beschrijft, maar zelfs als iemand iets moois tegen me zegt, moet ik soms weg kijken omdat mijn ogen vochtig worden. Soms best gênant!
marieke onlangs geplaatst…Shoplog #3 Luca’s winterkleding
Ja dat herken ik ook inderdaad.. soms echt lastig!
Oh ja, zo herkenbaar! Ik kan vooral niet meer lezen over ongelukken met kinderen enzo, dat levert standaard gewoon tranen op. Of inderdaad van die lieve leuke acties, als zoonlief en dochterlief bijvoorbeeld heel schattig hand in hand lopen. Of als ze zo lekker tegen je aan kruipen, heerlijk! Dan moet ik ook wel even slikken inderdaad.
Ik kan er ook echt niet over lezen zonder minimaal een brok in mijn keel.. Jouw voorbeelden zijn ook heerlijk inderdaad 😊
Héél herkenbaar! Je beseft je ineens dat je een heel groot moederhart hebt. En ook als ze wat ouder zijn het blijft je raken. Mooi geschreven X
Dank je 😚
Ja, echt wel! Die enorme kwetsbaarheid raak je volgens mij nooit meer kwijt….
Vlijtig Liesje onlangs geplaatst…6 Tips: waar je aan moet denken bij het uitzoeken van een keuken
Het is soms best lastig maar vooral heel erg mooi
O ja, zo herkenbaar! Ik heb het ook al met alles dat ik op tv zie, alle vormen van kinderleed en kinderliefde zet de kraan aan.
Maar ook bij mijn eigen kinderen. Als mijn dochter mijn zoon een handje geeft… Dat soort dingen. 🙂
Sjoukje – meergeldminderstress.nl onlangs geplaatst…Welke belangrijke stappen moet je zetten om je eigen bedrijf draaiende te krijgen? (1)
Ja, ik schakel de tv soms ook echt even door..
Wij hebben een cd die heet “dierenliedjes” met 30 nummers ofzo. Die is ook erg leuk!
Lori (Mama’s Jungle) onlangs geplaatst…Spam je blog/ linkparty: zwangerschap
nah… hahaha die vorige reactie hoort bij totaal iets anders. :/
Wat ik wou zeggen: dat ze terug zeggen ik hou van jou.. oh my.. dat vind ik zo bijzonder en dan smelt mijn hartje echt. Of als ze met haar handje over mijn wang aait. Zo’n lief gebaar. We worden echt doetjes hoor, als moeder 😉
Lori (Mama’s Jungle) onlangs geplaatst…Welk geboortekaartje kiezen wij?
😂
Ooh ja het handje over je gezicht – of in je nek! Heerlijk 😊
Zo herkenbaar, Emily zegt nog geen hele zinnen, maar als ze me echt knuffelt met haar armpjes om mijn nek en me een kus geeft smelt ik echt!
Oh zo fijn die armpjes!
Heel mooi! Ik ben sinds mijn kinderen ook ontzettend emotioneel hoor. Van de week kreeg ik van mijn zoontje allemaal kusjes, op mijn neus, hoofd etc. Tja, dan breek ik…Zo lief! En heftige beelden op het nieuws kijk ik helemaal maar niet meer…
Gera onlangs geplaatst…Inleiden bevalling (3)
Aah lief zeg! Ik zeg heftige beelden soms ook af hoor..
Ja, zeker weten van wel!
Ik ben altijd al wel gevoelig geweest, maar mama zijn – tja dat maakt je nog net een beetje meer gevoelig!
Mooi geschreven!
Ja echt he!
Soms word je gewoon even overvallen door het geluksmoment. Het zal altijd bijzonder blijven om zo’n kleintje op de wereld te mogen zetten en daarin te begeleiden. En inderdaad, als mijn kind pijn heeft kan ik ook mee janken uit pure onmacht. Het liefst wil ik die pijn gewoon overnemen.
Leonie van Mil onlangs geplaatst…Waarom wij kozen voor geitenopvolgmelk