Zoals jullie misschien weten, ben ik begin februari met spoed opgenomen en geopereerd, omdat mijn eileider geknapt was door een buitenbaarmoederlijke zwangerschap (EUG). Je kunt het hier teruglezen. En nu, maanden later, werd ik ‘verrast’ door plotselinge emoties voor het kindje dat niet geboren mocht worden.
Het kindje dat niet geboren mocht worden
Afgelopen zondag hadden we een soort familiedag bij een pannenkoekenhuis met een buitenspeeltuin. We hadden een leuk aantal kindjes bij elkaar, dat heerlijk kon spelen zonder dat we al te veel hoefden op te letten, want de speeltuin was helemaal afgesloten. Dus de volwassenen konden ook lekker bijkletsen. Het enige ‘stress’ puntje was het weer, want het donderde en bliksemde toen we vertrokken, maar eenmaal op de plaats van bestemming aangekomen trok de regen weg en zaten we zelfs af en toe in het zonnetje! Niks aan het handje, zou je denken.
We liepen het terras op en mijn nicht kwam enthousiast op ons afgelopen. Ze ziet er super uit – ze is zwanger en heeft een prachtige buik! Ik vraag haar hoe lang ze nog te gaan heeft, want ik had helemaal niet in de gaten dat ze al zo ver was. ‘9 weken’ klonk het. ‘Jeetje, dat is al lekker snel, leuk zeg!’ zeg ik, en ik verontschuldig me even om achter Fiene aan te gaan, die de speeltuin al in gerend is en me roept omdat ze ergens op wil waar ze niet bij kan.
Terwijl ik naar Fiene loop, overvalt me ineens een gevoel van verdriet… BAM. Zomaar. Vanuit het niets.
Ik besef me ineens dat ik van haar zwangerschap hoorde toen ik een kleine week uit het ziekenhuis was na de operatie. Als ZIJ bijna mag, dan had IK ook bijna gemogen..! *Slik* Uit het niets – de realisatie.
Ik kreeg toch ook een kindje?! Het mocht alleen niet geboren worden..
Dit gevoel, wat echt even de overhand nam en even lastig weg te stoppen was, kwam zomaar uit het niets. Zonder dat ik het zelf doorhad, heb ik er blijkbaar toch nog moeite mee. Ik schrok er ook wel even van, want dit is ook eigenlijk helemaal niks voor mij!
Ik ben maar even bij Fiene in de speeltuin gebleven en heb wat met haar heen en weer gelopen en gespeeld tot ik het allemaal weer wat beter kon relativeren. Volgens mij dacht de rest vooral dat ik een soort overbezorgde moeder was die Fiene nauwlettend in de gaten wilde houden, maar op dat moment was dat een beter alternatief dan de waarheid.
Op een gegeven moment had ik mezelf herpakt en heb ik me aan tafel bij de rest van de familie gevoegd en hebben we gelukkig een hele fijne middag gehad. Maar waar ik er de afgelopen tijd eigenlijk helemaal niet meer bij stil stond, was het deze week nog steeds niet helemaal uit mijn hoofd.
Eerlijk gezegd heb ik ook getwijfeld of ik er wel over zou schrijven, ook omdat ik het niet ‘te zwaar’ wilde maken. Maar nu ik het toch aan het typen met (met de tranen op mijn gezicht) denk ik dat het misschien juist wel goed is. Nog even een laatste eerbetoon aan onze ‘Sjors’ – ik was ervan overtuigd dat het een jongen was en dit was onze ‘werknaam’.
Even volledig buiten mijn comfortzone met deze blog; veel persoonlijker dan dit gaat het niet worden denk ik.
Lees mee MetMirjam
Volg je mij al op Facebook, Instagram, Twitter en Bloglovin?
Ah jeetje. Ik vind het ook zo rot voor je/jullie. Ik zat er pas nog aan te denken hoe het nu met je zou gaan. Het is toch best wel heftig. Dikke knuffel!
mathiske’s mama blog onlangs geplaatst…Klaar? Bakken maar! Oreo Nutella Cheesecake.
Dankjewel!
Jemig, ik schiet hier ook helemaal vol. Dikke knuffel!
Ah lief! Dank je
Wow dit komt ook bij mijn binnen. Ik voel een stukje van wat jij voelt. En echt je hoeft hier toch niet over te twijfelen, juist goed dat je het deelt. Voor jezelf is het goed, omdat je het dan letterlijk even van je afschrijft en voor anderen ook goed om te lezen. Het is niet niks om dat mee te maken. Een virtuele knuffel voor jou! X
Angela – Mama met passie onlangs geplaatst…Genomineerd voor de Liebster Award!!
Dankjewel! ?
Ik herken die gevoelens. Slik even met je mee. Je gunt het anderen zo maar het gemis komt weer boven.
Nathalie onlangs geplaatst…Qibbel voorzitje voor op de fiets + Winactie
Ja, precies.. Dankjewel! X
Soms blijken er inderdaad nog allerlei emoties te zitten, waarvan je je niet bewust was. Op zich goed dat je er nu van bewust wordt denk ik.
Vlijtig Liesje onlangs geplaatst…5 voordelen van online cursussen
Ja dat denk ik ook 🙂
Lieve Mirjam, denk dat het extra moeilijk was omdat je op dat moment je emoties niet de vrije loop kon laten. Het is ook allemaal niet niks! Vind het heel mooi dat je toch de blog hebt gepubliceerd, weet zeker dat vrouwen dit lezen en herkenning vinden in wat je voelt. Bovendien mag dit verdriet er ook zijn! Veel sterkte, ook van mij een dikke knuffel en veel liefs
Merel onlangs geplaatst…‘Weet je zeker dat het er geen drie zijn?’
Ah super lief van je! Dankjewel ?
Helemaal niet gek dat dit je overviel. Toen ik een miskraam had gehad, kwamen ook ineens allemaal mensen met het verhaal zwanger te zijn en allemaal rond de datum uitgerekend als dat ik ook uitgerekend zou zijn. De vraag “waarom zij wel en ik niet?” heb ik regelmatig gesteld. Sterkte. Het blijft nou eenmaal een verlies en een gemis.
Leonie van Mil onlangs geplaatst…I wish – tag
Dank je! ?
Goed dat je erover schrijft, dit kan je ook opluchting geven. Wat naar dat dit gevoel je ineens overviel, het is ook niet niks en je wordt ineens met je neus op de feiten gedrukt. Sterkte met het verwerken van het verlies van jullie ‘Sjors’.
Yvonne onlangs geplaatst…Minder hectiek in de ochtend
Dankjewel! Het schrijven lucht inderdaad op ?
Ahhhh wat goed dat je erover durft te schrijven. En dat zulke onverwachte gevoelens toch weer onbewust naar boven komen. Misschien lucht het schrijven hierover op. Een stukje van jouw verhaal is voor mij ook herkenbaar. Mooi geschreven Xx
Dewi onlangs geplaatst…effe klagen
Lieve woorden, dankjewel! ?
Sommige dingen moet je júist van je afschrijven. Hopelijk lucht dat op. Het is niet niks om mee te maken… sterkte!
Simone onlangs geplaatst…Video | Een avondje uit met mijn zusjes!
Ik denk dat je gelijk hebt, het heeft ook echt wel geholpen om het van me af te schrijven! Dank je ?
Heel goed dat je dit deelt. Anderen kunnen er veel aan hebben. Je bent sterk gaat verder, maar mag verdriet hebben en zorgen dat het niet vergeten wordt.
jodi – liefthuis onlangs geplaatst…Life of lief thuis Juni: Verjaardagen, kleine gangster en de zon….
Lief! dank je 🙂
Ja, voor een stukje herkenning!
Ik had een familielid dat ongepland zwanger werd en dat op het moment bevallen is dat mijn miskraam kindje geboren had moeten worden.
Telkens als ik dat kindje zie denk ik er toch ook even aan terug!
Sterkte…
Ilse van Kreanimo onlangs geplaatst…Vieren was het trefwoord – Kreanimomentjes
Dat kan ik me goed voorstellen inderdaad! Dankjewel!
Wat goed dat je dit stuk toch publiceert en ik vind het helemaal niet vreemd of raar. Op zulke momenten kan zoiets echt even hard binnenkomen en jij mag je emoties voelen en je verdriet.
Nicole onlangs geplaatst…Eigenwijs de week door #9 | The week after..
Dank je! Het kwam inderdaad echt even binnen.
Zo herkenbaar dat het je ineens overvalt. Ik heb het ook nog weleens, en vaker dan ik eigenlijk had gedacht. Zoals vandaag, een leuk feestje met familie en dan ineens die gedacht, ja, ik zou nu 17 weken zwanger zijn. Ik denk dat zoiets vaak bijblijft.
simpel, met een snufje liefde onlangs geplaatst…Easy peasy Guacamole
He bah, dat zijn echt rotmomenten inderdaad! Sterkte hoor!
Snap heel goed dat dit soort emoties je ineens kunnen overvallen. Ook goed dat je er over geschreven hebt,. Hoort allemaal bij de verwerking. Laat het je maal overkomen, want wegstoppen is helemaal niet goed. Veel sterkte
Dank je wel 🙂
Nou Mir…ik huil met je mee. Herkenbaar. Zomaar ineens, net wat je zegt, BAM. Een prachtig eerbetoon aan jullie Sjors.
Ah lief 🙂 – je begrijpt het als geen ander!
Goed dat je er toch over geschreven hebt, die emoties moeten er toch op een manier uit. Kan me goed voorstellen dat het op zo’n moment je overvalt, sterkte.
Jacqueline onlangs geplaatst…1000 km gefietst met mijn driewielligfiets
Lief! Dank je!
Poeh hee wat heftig! Schrijven helpt je hopelijk ook bij het verwerken, je hebt het mooi verwoord.
Sterkte! X
Bregje onlangs geplaatst…Er was eens een prinses…..